Przegrywanie filmów 8mm, super 8mm - Digital

Oferujemy przegrywanie filmów 8mm oraz zapisanych w młodszym formacie super 8mm  na nośniki cyfrowe. Przegrywanie filmów w naszej firmie odbywa się w trybie  po klatkowym, co oznacza, że każda klatka zostaje zeskanowana osobno.  Do tej metody używamy specjalistyczny sprzęt, który na potrzeby klientów  został sprowadzony przez nas z Holandii. Większość podobnych firm  trudniących się tą specjalizacją oferuje przegrywanie tego rodzaju  filmów w trybie LIVE. Polega to na odtwarzaniu filmu na starej kamerze  8mm, film zostaje wyświetlony oraz nagrany kamerą cyfrową. Pomimo  używania kamer wysokiej jakości oraz stosowania statywów i innych  technik efekt jest słaby i można taki film porównać do tych kiedyś  nielegalnie kręconych w kinie. Lepsza metoda, także często spotykana to  kręcenie filmów 8 mm kamerą cyfrową, przez odpowiedni obiektyw np.  firmy Zenit. Budowa takiego skanera do filmów wymaga jednak sporej  wiedzy. Z pewnością nasza usługa nie należy do najtańszych, jednak  skanowanie po klatkowe filmu trwa o wiele dłużej niż kręcenie jego w  trybie LIVE.

Jesteśmy firmą z wieloletnim doświadczeniem w zakresie digitalizacji filmów 8 mm oraz super 8 mm. Powierzając nam swoje taśmy, masz pewność, że są w odpowiednich rękach.

taśmy o długości do 60 metórw - 80 zł

taśmy i długości do 120 metrów - 160 zł

Wyróżniamy 4 podstawowe długości taśm szpulowych:

przy  czym długość filmu w minutach jest dość krótka i w wypadku taśmy 15  metrowej wynosi około 4 minut. Na największej szpuli 120 metrów długość  filmu wynosi około 25 minut.

Filmy 18 klatkowe przyspieszamy do 24 klatek tak, aby efekt migotania nie był widoczny.

Standardowo obraz jest przez nas poprawiany. Przede wszystkim  zostaje odszumiony (likwidacja efektu ziarna). Poprawiamy także jasność  oraz balans bieli.

• Typ filmu: klisza fotograficzna Super 8 (pozytyw lub film monochromatyczny), 18 klatek/s + 24 klatek/s
  
• Rozdzielczość: 1920 x 1080 pikseli lub 1280 x 720 pikseli
  
• Format filmowy: AVI
  
• Typ czujnika CMOS
  
• Natężenie barwy 24 Bit
  
• Powierzchnia skanowania (jednostka światła przechodzącego) 5.79 x 4.01 mm
  
• Rodzaj skanera zdjęć skaner negatywów
  
• Rozdzielczość (optyczna) 1920 x 1080 px
  

• Typ filmu: klisza fotograficzna Normal 8 (pozytyw lub film monochromatyczny), 18 klatek/s + 24 klatek/s
  
• Czujnik obrazu: 3,53 megapiksela (2304 x 1536)1/3 cala matrycy CMOS
  
• Rozdzielczość: 1440 x 1080 p przy 30 fps (MP4)
  

Standard 8 mm został  zaprojektowany przez Eastman Kodak z myślą o zastosowaniach amatorskich.  Taśmy oraz kamery były tańsze od swojego poprzednika 16 mm ( później  taśmy 16 mm stosowano tylko u profesjonalistów), jednak wiązały się z  tym pewne ograniczenia. Przestrzeń naświetlania filmu celuloidowego  zmalała o połowę, a okienka perforacji mieściły się tylko po jednej  stronie.

Kamery ze standardem 8 mm z  tamtych czasów działały w taki sposób, że umieszczano w nich taśmę o  szerokości 16 mm. Kamera naświetlała tylko połowę szerokości filmu,  następnie należało przełożyć ją, w odwrotną stronię. Po nagraniu całości  i wywołaniu należało go rozciąć na pół i skleić w jedną całość. W taki  oto sposób powstawał jeden ,,długi" film.

Niestety  rozcinanie filmu na dwie części nie było zazwyczaj precyzyjne, co  niosło za sobą konsekwencje. Film często zacinał się w projektorze,  niszcząc przy okazji okienka perforacji. W zależności od operatora  projektora mogło też dojść do przypalenia taśmy podczas zacięcia.  Najgorsze są miejsca filmu, gdzie jest jego nadmiar. Podczas mierzenia  szerokości taśm naszych klientów, często sięgały nawet 9.5 mm. Taka  taśma nie miała szans odtwarzać się prawidłowo w projektorze. Nowoczesne  skanery do takich filmów także mają z tym problemy, przez co często  prawidłowe przechwycenie filmu trwa nawet 3 dni lub więcej.

W 1965 roku wprowadzono rozszerzony format super 8. Pozwoliło to na powiększenie klatki filmu z  4,5 mm do 5,79 mm, co miało na tamte czasy znaczący wpływ na jakość  obrazu. Początkowo wprowadzony format był zaprojektowany jako bez  dźwięku. Następnie dwie firmy wprowadziły możliwość zapisywania  niezależnie dźwięku i obrazu. W zastosowaniach amatorskich jednak taki  zapis był bardzo rzadko spotykany. Sprzęt oraz taśmy, które dawały taką  możliwość, były bardzo drogie. Najczęściej taśmy filmowe super 8 z  dźwiękiem były stosowane przez profesjonalistów.

Dopiero  w roku 1973 firma Kodak wprowadziła możliwość zapisu dźwięku  bezpośrednio na taśmie super 8. Do taśmy super 8 wprowadzono na krawędzi  cienki pasek magnetyczny, który umożliwiał zapis dźwięku. Sama taśma  celuloidowa z dźwiękiem była grubsza od zwykłej z uwagi na fakt, że  głowica odczytująca dźwięk musiała ją dociskać. W związku z tym starsze  projektory oraz kamery nie miały możliwość odtwarzania i zapisu nawet  samych filmów na tej taśmie. Nowszy sprzęt obsługujący dźwięk był  natomiast zdolny do odtwarzania i zapisu formatu bez dźwięku. Zapis  fonii na taśmach celuloidowych z reguły był bardzo słaby. W związku z  tym zazwyczaj stosujemy alternatywne rozwiązania.

W związku z trudnościami, jakie  niesie za sobą przegranie dźwięku z taśm super 8, oraz z faktem, że  jednak znaczna większość tych nagrań jest bez dźwięku, proponujemy nałożenie dźwięku alternatywnego. W zależności od potrzeb możemy do  filmu nałożyć ścieżkę dźwiękową np. dostarczoną przez klienta.  Ewentualnie inne utwory, których prawa autorskie na to pozwalają.  Dostępny jest też dźwięk pracującego projektora, jednak wydaje mi się to  słabą opcją.