Przegrywanie kaset VHS na DVD - Digital

Magnetowidy - wysokie modele z firm Panasonic oraz JVC

VHS C - jest to kaseta o znacznie mniejszych wymiarach od standardowej VHS. Została zaprojektowana z myślą o kamerach amatorskich dla zmniejszenia ich wymiaru. Po zastosowaniu adaptera (kasety matki) można ja odtwarzać w zwykłym magnetowidzie.

Przed kasetami VHS stosowano zapis wideo na nośnika analogowych już od lat 50. XX wieku, głównie przez profesjonalistów oraz w przemyśle telewizyjnym. W latach 70. kasety filmowe zaczęto wprowadzać do użytku domowego co spowodowało tzw. ,,wojnę formatową". Dwa największe standardy VHS firmy JVC oraz Betamax firmy Sony cieszyły się największym zainteresowaniem. Niestety kasety VHS nie były kompatybilne ze standardem Betamax i odwrotnie. Nawet Japońskie Ministerstwo Handlu Międzynarodowego i Przemysłu próbowało uniknąć zamieszania wokół zróżnicowania standardów, jednak ostatecznie odstąpiło od wydania decyzji z korzyścią dla którejś z firm. Nietrafna polityka firmy Sony polegająca na licencjonowaniu swojej technologii dla innych firm oraz zakazie emitowania pornografii na kasetach z ich standardem, spowodowały zwycięstwo firmy JVC, która swój standard VHS udostępniła dla innych jako otwarty. Dzięki tej zagrywce konkurenci mogli produkować sprzęt bez nabywania licencji. Najwięksi światowi producenci sprzętu elektronicznego w tamtych czasach np Matsushita, w związku z powyższym postanowili wejść w produkcję VHS, uznając także wyższość tego standardu nad Betamax, ze względu na ograniczenie długości nagrania wideo do jednej godziny. Teoretycznie standard Betamax cechował się nieznacznie lepszą jakością nagrania, oraz mniejszym rozmiarem kasety. W późniejszym czasie firma Sony próbowała nadal konkurować z formatem VHS zmieniając swój standard:

- Beta I - cechowała prędkość przesuwu taśmy z prędkością 1,5 cala na sekundę co pozwalało nagrać godzinę filmu ( na kasecie VHS można było nagrać 2 godziny dzięki większej kasecie, mieszczącej większą szpulę oraz niewiele wolniejszemu przesuwie taśmy wynoszącym 1,31 cala na sekundę. )

- Beta II - system został zmodyfikowany na potrzeby konkurowania z VHS. Zwolniono przesuw taśmy do 0,787 tym samym kaseta Betamax utrzymując pierwotne rozmiary mogła osiągnąć długość zapisu wideo do 2 godzin. Efektem ubocznym zwolnienia przesuwu taśmy okazało się emitowanie gorszego obrazu niż w standardzie firmy JVC.

- Beta III - ostateczny format wprowadzony przez firmę Sony, który pozwolił na nagrania dłuższe niż 2 godzin. Nie miało to jednak już większego znaczenia z uwagi na fakt, że między czasie JVC wygrał już bitwę na formaty...

Z pewnością na większą popularność VHS nad Betamax miały też inne elementy np. mniej złożony mechanizm magnetowidu oraz większa prędkość przewijania taśmy.

Kasety VHS były produkowane w różnych długościach. Najkrutsze, przeznaczone do zastosowań domowych umożliwiały zapis 30 minut filmu, najdłuższe az 5 godzin. Jednak kasety o długości 5 godzin są raczej żadko spotykane i stwarzały problemy w niektórych magnetowidach. Najbardziej popularne długiści to 3 i 4 godziny. Kasety VHS są odpowiednio oznaczone i dla standardu PAL i SECAM stosowano oznaczenie literką E, oraz cyfrowo długość w minitach np. E180, E240. W związku z inną prędkością przesówu taśmy w standardziej NTSC kasety zostały oznaczone literką T i odpowiednio długość w minutach np T180, T240. Różnica w prędkości przesówu taśmy między formatami jest znaczna, dlatego do odtwarzania taśm w formacie NTSC należy używać magnetowidu przystosowanego do formatu. Zazwyczaj sprzęt produkowany u schyłku kaset VHS odtwarzał wszystkie możliwe formaty. Nawet niektóre magnetowidu bez systemu SVHS miały możliwość odtwarzania takiej kasety w standardzie VHS.